“Η αρχή ενός ταξιδιού βρίσκεται στην πρώτη στιγμή που θα το ονειρευτείς…”
Μπορώ να πω, πως από πιτσιρικάς είχα στο μυαλό μου να επισκεφτώ τη Σκωτία. Θυμάμαι ιστορίες για τη λίμνη του Λόχνες (ναι, τότε έτσι νομίζαμε ότι λέγεται) και το τέρας που κατοικούσε εκεί, οι οποίες τότε φάνταζαν τρομακτικές στα αυτιά μου. Τα μαγευτικά highlands και τους μοναδικούς καταρράκτες που καταλήγουν στη θάλασσα. Πολλές και διάφορες εικόνες, αποτυπωμένες στο μυαλό μου. Τα χρόνια πέρασαν (δεν θα πω πόσα, μη γίνεστε κατίνες) και η ώρα έφτασε για να πραγματοποιήσω ένα από τα παιδικά μου όνειρα…
12 μέρες – 2000χλμ στη Σκωτία
Ίσως ο αριθμός των ημερών να μη φαίνεται μεγάλος, ωστόσο, ταξιδεύοντας για 12 μέρες στη Σκωτία, μόνος, μπορεί να φανεί ‘βουνό’. Ένα βουνό όμως που μπορείς να ανέβεις εύκολα και όταν φτάσεις στην κορυφή, να είσαι σίγουρος, πως θα απολαύσεις μια καταπληκτική θέα και θα νιώσεις ολόκληρος! Νομίζω πως ο τρόπος για να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία που θα σου βασανίσει το μυαλό, είναι να θέσεις ένα μικρό στόχο και να μην σταματήσεις μέχρι να τον πετύχεις. Ο δικός μου ονομαζόταν Dunnet Head και απεικονίζεται στην παρακάτω φωτογραφία:
Ήξερα εξ’αρχής πως θέλω να φτάσω σε αυτό το σημείο πάση θυσία. Και το πέτυχα!
Προετοιμασία
Μη έχοντας κάποιο συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου για τα μέρη που ήθελα να επισκεφτώ, αποφάσισα να ψάξω στην αγαπημένη μου Google και να βρω διάφορους οδηγούς, φωτογραφίες, αφιερώματα και γενικά οτιδήποτε θα μπορούσε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Θέλοντας να έχω ελευθερία στις μετακινήσεις μου, επέλεξα να κάνω το ταξίδι οδικώς, με αφετηρία το Εδιμβούργο. Μη έχοντας οδηγήσει ποτέ σε χώρα που τα πάντα είναι ανάποδα (σίριουσλι γκαιζ??!!) ήθελα να είμαι σίγουρος πως θα έχω πλήρη κάλυψη στην ασφάλεια του οχήματος που επέλεξα. Μετά από εκτενή έρευνα, κατέληξα στην εταιρεία Easirent με την οποία είχα πλήρη κάλυψη χωρίς δέσμευση κάποιου ποσού από την πιστωτική μου, σε πολύ καλή τιμή και με καινούριο αυτοκίνητο. (Tip: Μπορείτε να κλείσετε αυτοκίνητο χωρίς ασφάλιση, στην χαμηλότερη δυνατή τιμή και να το ασφαλίσετε σε τρίτη εταιρεία που ειδικεύεται σε ασφάλιση ενοικιαζόμενων οχημάτων.)
Αφού κατέληξα λοιπόν στο δρομολόγιο και στο μέσο που θα χρησιμοποιούσα, το επόμενο βήμα ήταν να εξασφαλίσω τη διαμονή μου σε σημεία-σταθμούς του ταξιδιού. Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω πως, ειδικά αν το ταξίδι σας είναι off season, περιοριστείτε στο να κλείσετε δωμάτιο μόνο σε μέρη που ξέρετε σίγουρα πως θα χρειαστείτε περισσότερες μέρες. Η λογική του book as you go θα σας δώσει περισσότερη ελευθερία κινήσεων. Αν ωστόσο ταξιδεύετε καλοκαίρι, όπου τα πάντα, σχεδόν, είναι κλεισμένα, καλό θα είναι να προνοήσετε και να κάνετε τις κρατήσεις σας νωρίτερα. Για τη διαμονή μου λοιπόν σε αυτό το ταξίδι, επέλεξα διάφορα μέσα όπως, couchsurfing, airbnb, hostels και BnB. Οι τοποθεσίες προέκυψαν με βάση το που ήθελα να περάσω περισσότερο χρόνο. Σίγουρα το να ‘δεις’ πολλά μέρη είναι ένα από τα ζητούμενα σε τέτοια ταξίδια (βασικά σε κάθε ταξίδι) ωστόσο ένας από τους λόγους που το έκανα ήταν γιατί ήθελα να ηρεμήσω. Και πιστέψτε με, η Σκωτία ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…
Stirling / Doune Castle
Γύρω στις 2 το μεσημέρι ήμουν στο Εδιμβούργο και το πρώτο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσω, ήταν η οδήγηση! Ο χώρος που η εταιρεία Easirent έχει όλα της τα οχήματα βρίσκεται πολύ κοντά στο αεροδρόμιο. Για να πάτε εκεί, κατευθυνθείτε στο Stance 3 που βρίσκεται λίγο πιο έξω από τις αφίξεις, και πάρτε το δωρεάν, λεωφορείο της εταιρείας που θα δείτε εκεί.
Όπως προανέφερα, το να οδηγείς σε μια χώρα που τα πάντα είναι ανάποδα, είναι λίγο δύσκολο. Πάρτε το χρόνο σας και κάντε εξάσκηση σε κάποιο δρόμο ήπιας κυκλοφορίας. Να θυμάστε να προσέχετε τα όρια ταχύτητας γιατί υπάρχουν παντού κάμερες που λειτουργούν και να μένετε στην αριστερή πλευρά του δρόμου.
Έφτασα στο Stirling περίπου τρεις ώρες μετά την άφιξή μου στη Σκωτία. Η κοπέλα που θα με φιλοξενούσε ήταν ακόμα στη δουλειά της, οπότε βρήκα την ευκαιρία να κάνω μια βόλτα στην πόλη και να τσιμπήσω κάτι. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόμουν το Stirling. Πρόκειται για μια μικρή και πολύ φιλική πόλη στο κέντρο της χώρας. Η θέση της είναι στρατηγικής σημασίας μιας και θεωρείται η ‘πύλη’ για τα highlands.
Το να μάθεις τα κατατόπια είναι εύκολη υπόθεση, μιας και είναι μικρή και περπατιέται πολύ εύκολα. Φτάνοντας στο κέντρο μπορείτε να βρείτε αναρίθμητα μέρη για φαγητό, ποτό, ψώνια και διασκέδαση. Από τα μέσα της δεκαετίας του 60 λειτουργεί πανεπιστήμιο, το οποίο όπως καταλαβαίνετε, έχει δώσει πνοή στην πόλη. Εστιατόρια και pub υπάρχουν πολλά, με μεγάλο εύρος τιμών. Λόγω των φοιτητών όμως θα βρείτε και οικονομικά μέρη για φαγητό, όπως το Wetherspoons.
Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα τα οποία μπορείτε να επισκεφτείτε, με κορυφαία τα Church of the Holy Rude, Wallace Monument και φυσικά Stirling Castle, απέναντι από το οποίο υπάρχει ένα εκπληκτικό νεκροταφείο με μοναδική θέα!
Το εσωτερικό του Doune Castle
Μιας και θα έμενα στο Stirling για δυο μέρες αποφάσισα να πάω μέχρι το Doune Castle. Οκ, το παραδέχομαι… ο βασικός λόγος που ήθελα να πάω στο συγκεκριμένο κάστρο ήταν μια ταινία… Monty Python and the Holy Grail, την οποία πολλοί από εσάς έχετε σίγουρα δει. Η διαδρομή ήταν σύντομη και ευχάριστη μέσα από, τι άλλο, καταπράσινα τοπία! Η είσοδος στο κάστρο κοστίζει μόλις 5,5 λίρες και παρέχεται δωρεάν audio guide με τον μοναδικό Terry Jones να αφηγείται την ιστορία του κάστρου αλλά και πολλά μυστικά της ταινίας Monty Python and the Holy Grail. Αν βρεθείτε στην περιοχή, αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη εκεί.
Φεύγοντας από το κάστρο, έκανα μια στάση στη μικρή πόλη Dunblane, την οποία μπορεί να έχετε ακουστά είτε για τον καθεδρικό ναό, ο οποίος αποτελεί στολίδι της περιοχής, είτε για ένα πιο μακάβριο γεγονός. Το 1996, ένας οπλισμένος άνδρας εισέβαλε σε δημοτικό σχολείο της περιοχής και σκότωσε 16 παιδιά και έναν ενήλικα, γεγονός που στοιχειώνει μέχρι και σήμερα την πόλη. Να σημειωθεί πως τα όπλα που χρησιμοποίησε ήταν νομίμως αγορασμένα.
Είχε φτάσει απόγευμα και ήμουν ήδη στο δρόμο της επιστροφής για την πόλη. Ένας τελευταίος περίπατος, φαγητό και μια μπύρα παρέα με την Agatha, την κοπέλα που με φιλοξενούσε, ήταν αρκετά για να κλείσει η βραδιά, μιας και για την επόμενη μέρα με περίμενε πρωινό ξύπνημα και τα μαγευτικά highlands!
Fort William
Το ταξίδι της επόμενης ημέρας ξεκίνησε νωρίς. Σε ένα ταξίδι, δεν μετράει μόνο ο προορισμός, αλλά και η διαδρομή. Για αυτό το λόγο επέλεξα να διασχίσω ένα μέρος του Trossachs National Park. Η πορεία είναι φανταστική και καταπράσινη, με πολλές δυνατές στάσεις στα λεγόμενα ‘View points’, τα οποία, όπως λέει κ η λέξη, είναι σημεία με θέα που μπορεί να σου σταματήσει την καρδιά για λίγο ή πολύ…
Κάνοντας μια πολύ μικρή παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο, έχετε την ευκαιρία να τιμήσετε τη μνήμη του Rob Roy, με μια στάση στον τάφο του, που βρίσκεται στην περιοχή Balquhidder, δίπλα στη Loch Voil. Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Rob Roy ήταν ένας παράνομος, ο οποίος αργότερα αναγνωρίστηκε ως ήρωας της Σκωτίας. Πολλοί αναφέρονταν σε αυτόν σαν τον Ρομπέν των δασών της χώρας. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Στις “πλάτες” του Ben Nevis
Το Fort William είναι μια πόλη σταθμός και αποτελεί την πύλη για το βουνό Ben Nevis, το υψηλότερο βουνό του Ηνωμένου Βασιλείου, και της κοιλάδας Glen Nevis. Είναι επίσης ο τερματικός σταθμός του West Highland Way, για το οποίο θα σας μιλήσω σε επόμενο άρθρο, όταν θα το έχω περπατήσει. Είχα κλείσει οικονομική διαμονή, λίγο έξω από την πόλη, στο Chase the Wild Goose Hostel. Η απόσταση και οι μετακινήσεις δεν είναι θέμα, ειδικά αν έχετε μεταφορικό μέσο.
Έχοντας ως βάση το Fort William μπορείτε να κάνετε διάφορες εκδρομές και να επισκεφτείτε αξιοσημείωτα μέρη της περιοχής όπως τη μαγευτική Loch Shiel, την οποία μπορείτε να περπατήσετε περιμετρικά αλλά και να κάνετε βόλτα ναυλώνοντας μια από τις βάρκες που υπάρχουν εκεί, Glenfinnan Monument και The Jacobite (κάτι που οι λάτρεις του Harry Potter θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα), Inverlochy Castle, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη και πολλά πολλά ακόμα!
Μιας που θα βρίσκεστε στην πόλη, αξίζει τον κόπο να κάνετε μια μικρή πεζοπορία στην καρδιά του Ben Nevis! Τα χαρτογραφημένα μονοπάτια του βουνού είναι σχετικά βατά αλλά χρειάζονται πολύ προσοχή, ειδικά αν το επισκέπτεστε το χειμώνα που οι συνθήκες είναι σίγουρα πιο αντίξοες. Αν είστε τυχεροί όπως εγώ, θα ανακαλύψετε την Outlandia!
Eilean Donan Castle / Isle of Skye / Loch Ness
Μπορεί να σας το έχω ξαναπεί, αλλά μ’αρέσει πολύ να πηγαίνω σε μέρη που έχουν γυριστεί αγαπημένες μου ταινίες. Μία από αυτές είναι και το Highlander. Από τα πρώτα πράγματα που μου είπε ο αδερφός μου, όταν του ανακοίνωσα για το ταξίδι μου, ήταν να επιστρέψω πίσω και να επισκεφτώ το κάστρο του MacLeod! Το δεύτερο το έκανα… Όσο για το πρώτο, μάλλον ‘είμαι’ ακόμα εκεί!
Eilean Donan Castle
Πρόκειται για ένα κάστρο του 13ου αιώνα με πολυτάραχη ιστορία την οποία μπορείτε να ανακαλύψετε περπατώντας στους διαδρόμους του και ακούγοντας τις ιστορίες που θα σας διηγηθεί το προσωπικό κατά τη διάρκεια της ξενάγησης. Θα μάθετε πως προέκυψε η φράση ‘και οι τοίχοι έχουν αυτιά’ αλλά και για τη δύναμη της φιλίας. Στην είσοδο του κάστρου υπάρχει μια φράση στη γαελική που η ελεύθερη μετάφραση είναι: “Αν ένας Μακρέι βρίσκεται από τη μέσα μεριά, ένας Φρέιζερ δεν θα μείνει ποτέ από την έξω”. Αυτό ήταν συμβολισμός και φόρος τιμής στη φιλία μεταξύ των δύο φατριών.
Έχει χρησιμοποιηθεί αναρίθμητες φορές για φωτογραφήσεις, διαφημιστικά σποτ και ταινίες, δικαιολογημένα βέβαια, μιας και είναι ένα σημείο απαράμιλλης ομορφιάς που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό!
Isle of SKye
Τις επόμενες δυο μέρες θα τις περνούσα στο Isle of Skye, το μεγαλύτερο νησί της Σκωτίας ή όπως το λένε οι ντόπιοι, ‘νησί της ομίχλης’, για προφανείς λόγους.
Η πρόσβαση στο νησί γίνεται είτε με καραβάκι είτε με αυτοκίνητο από τη Skye Bridge που συνδέει την κυρίως χώρα με το νησάκι Eilean Bàn και κατ’επεκταση με το Isle of Skye.
Η βασική πόλη του νησιού είναι το Portree. Εκεί θα βρείτε αρκετά εστιατόρια, μαγαζιά για σουβενίρ και ρούχα, ξενοδοχεία και πολλά ακόμα. Ωστόσο εγώ επέλεξα να μείνω σε ένα χωριό στο βόρειο κομμάτι του νησιού, ονόματι Uig. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό και ήσυχο χωριό όπου η βασική του ‘λειτουργία’ είναι το λιμάνι του που προσφέρει πρόσβαση σε γύρω νησάκια. Ένα – δυο εστιατόρια και ένα βενζινάδικο θα έλεγα πως είναι τα highlights της περιοχής, ωστόσο προσφέρει μια μοναδική ηρεμία και γαλήνη!
Για τη διαμονή μου επέλεξα το hostel ‘The Cowshed Boutique Bunkhouse‘. Μην τρομάξετε με την λέξη hostel μιας και το συγκεκριμένο είναι ένα υπερπολυτελές κατάλυμα, στο οποίο μπορείτε να βρείτε τόσο κρεβάτι σε κοιτώνα όσο και μεμονωμένα δωμάτια.
Όσο κοινωνικός και αν είναι κάποιος, έχει ανάγκη από στιγμές μοναξιάς και περισυλλογής. Αυτές οι στιγμές συνήθως διαρκούν από λίγα λεπτά μέχρι λίγα χρόνια (!). Εγώ μάλλον τείνω προς το δεύτερο… Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω επακριβώς πως ένιωθα κατά τη διάρκεια του road trip στην κυρίως χώρα, αλλά πραγματικά μόνος ένιωσα στο Isle of Skye. Μην εκλάβετε τη λέξη ‘μόνος’ με την αρνητική της χροιά. Ίσα ίσα που θα έλεγα πως έγινα καλύτερος φίλος όταν γύρισα από αυτό το ταξίδι.
Οι μέρες πέρασαν και έπρεπε να αποχωριστώ το νησί. Μέχρι το Inverness, είχα στην παρέα μου μια Μαλαισιανή φίλη που απέκτησα στο hostel που έμενα. Η ζωή είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Ένας από τους τρόπους που ‘μετριέται’ είναι και από τα άτομα που συναντάς. Κάναμε πολλές συζητήσεις με τη Jane, γνωρίσαμε ο ένας την κουλτούρα του άλλου και ανταλλάξαμε ιστορίες γέλιου και θλίψης.
Ο καιρός εκείνη την ημέρα ήταν ηλιόλουστος και μια βόλτα στη λίμνη Loch Ness και το Urquhart Castle έμοιαζε ιδανική επιλογή. Η συγκεκριμένη λίμνη είναι η μεγαλύτερη της Σκωτίας και θα σας θυμίσει πέλαγος, ειδικά αν έχει αέρα εκείνη την ημέρα. Όλοι γνωρίζεται το μυστήριο γύρω από το τέρας που υποτίθεται πως κατοικεί στα νερά της Ness. Έχετε διαβάσει κάποιο άρθρο, έχετε ακούσει κάποιο μύθο. Δεν θα σας χαλάσω αυτό που έχετε στο κεφάλι σας λέγοντάς σας πως δεν υπάρχει ή πως υπάρχει… Μπορείτε να εξερευνήσετε μόνοι σας και να επιλέξετε τι θα πιστέψετε και τι όχι.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Inverness και μετά από ένα γερό μεσημεριανό με haggis και ανεφοδιασμό, αποχαιρέτησα την Jane και πήρα το δρόμο για την κορωνίδα του ταξιδιού μου.
Thurso / Dunnet Head / John o’ Groats
Το Thurso από το Inverness απέχει περίπου 180χλμ. Αφήνοντας πίσω ένα μικρό αστικό κέντρο, μπαίνετε σε αγροτικές περιοχές, μεγάλες εκτάσεις χωραφιών και πρασίνου. Ειδικά πηγαίνοντας προς τα βόρεια θα δείτε το τοπίο να αλλάζει και να ‘γλυκαίνει’ στα μάτια σας με τα γραφικά χωριά και τους οικισμούς να ξεπροβάλλουν, τόσο, όσο να σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής. Για μεγάλο μέρος της διαδρομής ο ήλιος μου κρατούσε συντροφιά και μου έδινε την ευκαιρία να απολαύσω περισσότερο τη φύση γύρω μου. Το ομιχλώδες τοπίο που είχα συνηθίσει τις προηγούμενες μέρες είχε δώσει τη θέση του σε κάτι που έμοιαζε περισσότερο ανοιξιάτικο παρά καλοκαιρινό. Προτιμήστε να ακολουθήσετε την παραλιακή διαδρομή και να μυρίσετε την αύρα της Βόρειας Θάλασσας. Εντάξει, δεν σας κρύβω πως προς στιγμή ένιωσα να βρίσκομαι σε ταινία. Ξέρετε, στη φάση που μια drone camera τραβάει τον πρωταγωνιστή να οδηγάει σε ένα φανταστικό τοπίο. Μια σκηνή που όλοι έχουμε ταυτιστεί λίγο ως πολύ.
Η πόλη είναι μικρή αλλά με κατοίκους ζεστούς που θα σε αγκαλιάσουν από την πρώτη στιγμή που θα βρεθείς εκεί. Βρέχεται από τον ωκεανό και τη βροχή αρκετά συχνά. Οι δραστηριότητες εντός της πόλης δεν θα έλεγα πως είναι και πολλές, αλλά σχεδόν σε όποια pub και να πάτε, θα συναντήσετε μια ζεστή ατμόσφαιρα και τον κόσμο να σας πιάνει την κουβέντα για το περίεργο μούσι σας 😛
Η περιοχή ενδείκνυται να λειτουργήσει ως βάση για εκδρομές τριγύρω, ωστόσο, όπως ανέφερα και νωρίτερα, αν έχετε σχέδια να μείνετε και κάπου αλλού, καλύτερα να μην κλείσετε δωμάτιο για πολλές μέρες.
Το πρωί της δεύτερης μέρας μου εκεί πήρα το δρόμο για το Dunnet Head. Η διαδρομή από την πόλη είναι σύντομη, περίπου 20΄. Φτάνοντας εκεί, αφήστε το αυτοκίνητό σας στο parking και περιπλανηθείτε στην περιοχή γύρω από το φάρο και στο viewpoint που υπάρχει στο λόφο πίσω σας. Η θέα που θα αντικρίσετε είναι απλά μαγευτική!
Βγείτε έξω από την περιφραγμένη περιοχή του φάρου, περπατήστε προς τη θάλασσα και καθίστε εδώ. Σε ένα ταξίδι δεν κουβαλάς μόνο τις εμπειρίες που συναντάς στην πορεία του, αλλά έχεις μαζί και τους λόγους που σε οδήγησαν σε αυτό. Έκατσα σε αυτόν τον απόκρημνο γκρεμό για αρκετή ώρα. Τα κύματα της θάλασσας, η αύρα του ωκεανού, οι γλάροι που πετούσαν μπροστά μου και γενικότερα η όλη ατμόσφαιρα της περιοχής μου πρόσφεραν την γαλήνη και ηρεμία που ζητούσα.
Με την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα ξαναγυρίσω σε αυτό το σημείο, πήρα το δρόμο για το John o’ Groats. Το συγκεκριμένο μέρος είναι ένα πολύ μικρό χωριό στη Βόρεια Σκωτία, και αποτελεί το βορειότερο, κατοικημένο μέρος της Βρετανίας. Εκεί θα βρείτε και την περίφημη πινακίδα “Journey’s End” με διάφορες αποστάσεις από κοντινές και μη πόλεις. Από εκεί μπορείτε να πάρετε καραβάκι για τα νησιά Orkney, καθώς και για κοντινότερες εκδρομές. Δοκίμασα την “Wildlife Cruise” η οποία μπορώ να πω πως ήταν μια όμορφη εμπειρία στα νερά του Ατλαντικού. Περισσότερες πληροφορίες για όλα τα tour μπορείτε να μάθετε από εδώ.
East Scotland / Carnoustie
Το ταξίδι της επιστροφής είπα να το κάνω από την ανατολική μεριά της Σκωτίας γιατί είχα ακούσει πως το τοπίο από εκεί είναι διαφορετικό. Και όντως ήταν. Έφυγα από το πράσινο και τον (ωραίο) μουντό ουρανό και βρέθηκα σε ένα πιο ανεπτυγμένο, θα έλεγα, περιβάλλον, φαρδύτερους δρόμους και περισσότερη κίνηση. Θέλοντας να φτάσω νωρίς στο Εδιμβούργο για να παραδώσω το αυτοκίνητο που νοίκιασα, δεν έκανα πολλές στάσεις στην διαδρομή. Έμεινα ωστόσο για ένα βράδυ στο Carnoustie. Ήταν μια τελευταία μέρα χαλάρωσης πριν επισκεφτώ την πρωτεύουσα της χώρας για το Fringe Festival.
To Carnoustie είναι μια σχετικά μικρή, παραλιακή πόλη με παράδοση στο γκολφ. Οπότε αν είστε fan του αθλήματος, αυτό είναι το μέρος για εσάς. Έμεινα στο Seaview Guest House, ένα καταπληκτικό και ζεστό BnB. Οικογενειακή επιχείρηση που κρατάει χρόνια τώρα. Το παλιό αρχοντικό έχει ανακαινισθεί διατηρώντας το παραδοσιακό στυλ, ψηλοτάβανο με ωραίες ταπετσαρίες στους τοίχους, ξύλινα πατώματα και τζάκια. Μια βόλτα στην πόλη, haggis για δείπνο και ένα καυτό μπάνιο ήταν αυτό που χρειαζόμουν.
Το επόμενο πρωί, μετά το υπερχορταστικό πρωινό που έφαγα, πήρα το δρόμο για τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μου.
Edinburgh
Η αλήθεια είναι πως το ότι το Fringe Festival λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες στο Εδιμβούργο δεν το ήξερα. Το έμαθα μόλις 2 μέρες πριν, οπότε δεν περίμενα να συναντήσω την ‘ήσυχη’ πόλη που γνώριζα. Πριν αφήσω το αυτοκίνητο, έκανα μια στάση στο Rosslyn Chapel, πράγμα που ήθελα να κάνω χρόνια τώρα. Αν σας αρέσει η ιστορία και θέλετε να νιώσετε ένα μοναδικό δέος, τότε αξίζει να το επισκεφτείτε. Μην παραλείψετε να παρακολουθήσετε μια από τις ξεναγήσεις που γίνονται κάθε τόσο στο χώρο.
Το Fringe είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ τεχνών σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε χρόνο, χιλιάδες καλλιτέχνες από όλες τις γωνιές της γης συγκεντρώνονται στην πόλη για να δείξουν το ταλέντο τους. Θέατρο, χορός, τσίρκο, stand up comedy, μουσική είναι μόνο λίγα από αυτά που θα συναντήσετε. Ο κόσμος ατελείωτος, με το Royal Mile να μετατρέπεται στο venue ενός τεράστιου, υπαίθριου πάρτι. Τα περισσότερα ξενοδοχεία εκείνες τις ημέρες είναι γεμάτα, οπότε αν σκοπεύετε να επισκεφτείτε την πόλη μέσα στον Αύγουστο, προνοήστε και κάνετε την κράτησή σας αρκετούς μήνες νωρίτερα.
Πολλοί ντόπιοι με συμβούλεψαν πως, συνήθως, τα πιο ωραία show είναι τα δωρεάν. Μπορείτε να προμηθευτείτε διάφορους καταλόγους, οι οποίοι έχουν όλες τις λεπτομέρειες που θα χρειαστείτε για να επιλέξετε.
The End
Ποιο θεωρείται επιτυχημένο ταξίδι; Είναι αυτό που μέσα σε δυο μέρες ανακαλύπτεις ιστορία αιώνων μιας πόλης? Αυτό που γνωρίζεις νέο κόσμο καθημερινά? Αυτό που ζεις μια περιπέτεια? Δε θεωρώ πως υπάρχει ορισμός. Κάθε άνθρωπος το βιώνει διαφορετικά.
Για μένα δεν υπάρχει επιτυχημένο ή αποτυχημένο ταξίδι. Έφυγα ‘άδειος’ και επέστρεψα γεμάτος, απόλυτος και ήρεμος. Ταξίδεψα μόνος για να ανακαλύψω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου. Ωστόσο συνειδητοποίησα πως τα άτομα που συναντάμε στη ζωή μας και η αλληλεπίδραση που έχουμε με αυτά μας βοηθά περισσότερο να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε.
Ταξιδέψτε με κάθε ευκαιρία φίλοι μου!
